-
1 φῦλον
A race, tribe, or class,οὔ ποτε φ. ὁμοῖον ἀθανάτων τε θεῶν χαμαὶ ἐρχομένων τ' ἀνθρώπων Il.5.441
;γυναικῶν φῦλον Hes.Th. 1021
; θεῶν ἐς φῦλον ib. 202, cf. 965, Op. 199:φῦλον ἀοιδῶν Od.8.481
: in [dialect] Ep. more freq. in pl., φῦλα ἀνθρώπων, θεῶν, Il. 14.361, 15.54; φῦλα γυναικῶν, ἐπικούρων, Γιγάντων, 9.130, 17.220, Od.7.206;ἄγρια φῦλα, μυίας Il.19.30
; φῦλα μελισσέων, of a swarm of bees, Hes. Fr.14.5; in later Poets and Prose usu. in sg. (but pl.,φ. ποικίλα θηρῶν Ar.Av. 777
(lyr.); φῦλα πόντου, of fishes, E.Fr.27 (lyr.)),φ. ματαιότατον Pi.P.3.21
;ἓν φ. ἀνθρώπων S.Fr.591.1
(lyr.); τὸ ἄλλο φ. the rest of the people, Id.OT19; φῦλον ὀρνίθων the race of birds, Id.Ant. 342 (lyr.), cf. Ar.Av. 231, 253 (both lyr.): πτηνῶν ib. 1088 (lyr.);τὸ πτηνὸν φ. Pl.Sph. 220b
;τὸ κηρυκικὸν φ. Id.Plt. 260d
, cf. Cra. 398e; τὸ φ... οὐ.. ῥᾷστον συλλαβεῖν τί ποτ' ἐστίν, ὁ σοφιστής the sophist tribe, Id.Sph. 218c; κατὰ Ὅμηρον καὶ Ἡράκλειτον καὶ πᾶν τὸ τοιοῦτον φ. and all the tribe of them, Id.Tht. 160d;φ. ἀμφορεαφόρων Eup.187
; φ. βουλευτικόν, = Lat. ordo senatorius, D.C.59.9: metaph.,φ. τῶν ἡδονῶν Luc.Nigr.16
.II nation,φῦλα Πελασγῶν Il.2.840
; κελαινὸν φ., of the Aethiopians, A.Pr. 808, cf. Supp. 544 (lyr.);βάρβαρα φ. E.IT 887
(lyr.);Σύρους, φῦλον πάμπολυ X.Cyr.1.5.2
;πολεμικώτατα φ. Plu.Sull.29
. -
2 φῦλον
φῦλον, τό (φύω, eigtl. von Natur zusammengehörig und sich von Andern nach der Art, nach dem Vaterlande od. nach der Blutsverwandtschaft unterscheidend), bei Hom. u. Hes. nur im nom. u. accus. vorkommend, – Stamm, Geschlecht, Gattung, Art; von allen lebenden Wesen; oft bei Hom. u. Hes.; φῠλον ϑεῶν Il. 5, 441; Hes. Th. 202; ϑεάων 965; ἀοιδῶν Od. 8, 481; ἀϑανάτων Hes. O. 201; γυναικῶν Th. 1020 Sc. 4; Ὅμηρος καὶ Ἡράκλειτος καὶ πᾶν τὸ τοιοῦτον φῦλον Plat. Theaet. 160 d; κηρυκικόν Polit. 260 d; – gew. im plur., eine Menge von einer und derselben Gattung bezeichnend, Schaar, Schwarm; φῦλα ϑεῶν Il. 15, 54. 161. 177; φῦλα ἀνϑρώπων 14, 361 Od. 3, 282 u. öfter; φῦλα γυναικῶν Il. 9, 130. 272; ἐπικούρων 17, 220; φῦλα γιγάντων Od. 7, 206; auch ein Mückenschwarm, Il. 19, 30; ὀρνίϑων Soph. Ant. 342; πτηνῶν Ar. Av. 1088; ϑηρῶν 779; u. so Plat. Tim. 91 d; τὸ πτηνὸν φῦλον, Soph. 220 a; aber Hes. frg. 22 soll φῠλα μελισσέων von einer Biene, als Umschreibung von μέλισσα gesagt sein. – Im engern Sinne, Volksstamm, Volk, Nation; φῦλα Πελασγῶν Il. 2, 840; Aesch. Prom. 809; πολλὰ βροτῶν διαμειβομένα φῦλα Suppl. 539. – Und im engsten Sinne, Stamm, Geschlecht, κατὰ φῦλα, neben κατὰ φρήτρας, allgemeiner als dieses zu fassen, nach Stämmen, Il. 2, 362; φῦλον Ἑλένης, Ἀρκεισίου, Od. 14, 68. 181; μα ταιότατον φῦλον Pind. P. 3, 21.
-
3 φῦλον
1 companyἔστι δὲ φῦλον ἐν ἀνθρώποισι ματαιότατον P. 3.21
Ἄρτεμις ζεύξαισ' ἐν ὀργαῖς Βακχίαις φῦλον λεόντων Δ. 2. 21. ]οιο φῦλον ω[ Δ. 3. 18. -
4 φύλον
-
5 φῦλον
-
6 φυλον
τό1) фила, род, племяφ. Ἑλένης Hom. — род Елены;φῦλα Πελασγῶν Hom. — племена пеласгов, пеласги;βροτῶν φῦλα Aesch. — человеческие племена, народы2) воен. (= φυλή См. φυλη 2) отряд, корпус3) род, вид, разрядτὸ τοιοῦτο φ. τῶν ἡδονῶν Luc. — вся эта категория удовольствий4) группа, собрание, сонм(θεῶν, ἀνθρώπων, γυναικῶν Hom.)
τὸ ἄλλο φ. Eur. — остальной народ, остальные -
7 φῦλον
φῦλον ( φύω): race, people, in the widest sense, θεῶν, Il. 5.441; usually pl., tribes, host, etc., γυναικῶν, ἀοιδῶν, γ 2, Od. 8.481; of animals, ἄγρια φῦλα, Il. 19.30. In narrow sense, tribe, class, clan, family, Il. 2.362.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > φῦλον
-
8 φῦλον
φῦλον, τό ( φύω, eigtl. von Natur zusammengehörig und sich von anderen nach der Art, nach dem Vaterlande od. nach der Blutsverwandtschaft unterscheidend), Stamm, Geschlecht, Gattung, Art; von allen lebenden Wesen; gew. im plur., eine Menge von einer und derselben Gattung bezeichnend, Schar, Schwarm; auch ein Mückenschwarm. Im engeren Sinne, Volksstamm, Volk, Nation. Und im engsten Sinne: Stamm, Geschlecht; κατὰ φῦλα, neben κατὰ φρήτρας, allgemeiner als dieses zu fassen, nach Stämmen -
9 φῦλον
-ου τό N 2 0-0-0-0-2=2 3 Mc 4,14; 5,5race, nation -
10 φύλω
φύ̱λω, φῦλονrace: neut nom /voc /acc dualφύ̱λω, φῦλονrace: neut gen sg (doric aeolic)——————φύ̱λῳ, φῦλονrace: neut dat sg -
11 φυλή
φυλή, ῆς, ἡ (φῦλον ‘race, tribe, class’; Pind., Hdt.+).① a subgroup of a nation characterized by a distinctive blood line, tribe, of the 12 tribes of Israel (Diod S 40, 3, 3 δώδεκα φυλαί of the ‘Judeans’; LXX; TestAbr A; cp. AscIs 3:2 τὰς ἐννέα ἥμισυ θυλάς; TestBenj 9:2; Demetr.: 722 Fgm. 6 Jac.; Jos., Ant. 11, 133) Hb 7:13; Rv 7:4; 1 Cl 43:2ab, 4; GJs 1:1; 6:3; AcPl Ha 8, 3. Certain tribes are mentioned by name: Ἀσήρ Lk 2:36. Βενιαμίν Ac 13:21; Ro 11:1; Phil 3:5. Ἰούδα Rv 5:5; cp. Hb 7:14; all the tribes Rv 7:5–8 (except that, according to ancient trad., Manasseh takes the place of Dan, since the latter is the tribe fr. which, because of Gen 49:17, the Antichrist is alleged to come [WBousset, D. Antichrist 1895, 112ff; s. Iren. 5, 30, 2; other reff. Charles, ICC Rv I 208f]). Of Mary ἦν τῆς φυλῆς τοῦ Δαυίδ GJs 10:1b; cp. vs. 1a. αἱ δώδεκα φυλαὶ τοῦ Ἰσραήλ Mt 19:28; Lk 22:30; cp. Rv 21:12; B 8:3ab; πᾶσαι αἱ φ. τοῦ λαοῦ GJs 24:3; in imagery Js 1:1; Hs 9, 17, 1f.② a relatively large people group that forms a sociopolitical subgroup of the human race, nation, people (X., Cyr. 1, 2, 5; Dionys. Hal. 2, 7) πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς (Gen 12:3; 28:14; Ezk 20:32) Mt 24:30; Rv 1:7; 1 Cl 10:3 (Gen 12:3). W. synonymous expressions (TestAsh 7:6 χώρα, φυλή, γλῶσσα) πάντα τὰ ἔθνη, φυλὰς καὶ γλώσσας 2 Cl 17:4; cp. Rv 5:9; 7:9; 11:9; 13:7; 14:6.—B. 1317. DELG s.v. φῦλον. M-M. TW. -
12 ὁμόφυλος
ὁμόφυλος, ον (ὁμός ‘common’, φῦλον ‘tribe’, cp. φυλή; Eur., Pla. X. et al.; pap; Jos., Ant. 17, 313) pert. to belonging to the same tribe, fellow-tribesman, compatriot subst. ὁ ὁμ. (Eth. Epic. col. 20, 19; Alciphron 1, 10, 5; 2 Macc 4:10; 3 Macc 3:21; Philo; Jos., Ant. 17, 285; Just., A I, 14, 3) 1 Cl 4:10.—DELG s.v. φῦλον. -
13 πρόχνυ
πρόχνυ (πρὸ-γόνυ), adv., wie γνύξ, knielings, auf den Knieen, in die Kniee; πρόχνυ καϑεζομένη, Il. 9, 570, auf den Knieen sitzend, d. i. in die Kniee sinkend, niederknieend; u. weil das in die Kniee Sinken ein Zeichen der Erschöpfung ist, übtr., ὥς κε Τρῶες ὑπερφίαλοι ἀπόλωνται πρόχνυ κακῶς σὺν παισὶ καὶ ἀλόχοισιν, 21, 460, wie Od. 14, 69, ὡς ὤφελλ' Ἑλένης ἀπὸ φῠλον ὀλέσϑαι πρόχνυ, darnieder sinkend od. in den Staub stürzend umkommen; vgl. ἐπεὶ πολλῶν ὑπὸ γούνατ' ἔλυσεν, was Od. 14, 69 darauf folgt. Bei sp. D. übh. = sehr, πρόχνυ γεράνδρυον, Ap. Rh. 1, 1118; = wirklich, 2, 249.
-
14 φύλ-οπις
φύλ-οπις, ιδος, ἡ (nach den alten Erkl. von φῦλον ὄψ), Schlachtgeschrei, Schlachtgetümmel, Feldschlacht; oft bei Hom.; gew. αἰνή genannt; neben dem gew. acc. φύλοπιν braucht er auch einmal den seltenen φυλόπιδα, Od. 11, 314, wie Hes. Sc. 114; φύλοπις πολέμου Il. 13, 635 Od. 11, 314; öfter φύλοπις καὶ πόλεμος, wie Il. 4, 15. 82. 18, 242; νεῖκος φυλόπιδος 20, 141; Streit übh., Soph. El. 1061, Orak. bei Ar. Pax 1041.
-
15 κατ-ορχέομαι
κατ-ορχέομαι, 1) durch Tanz, Pantomimen ergötzen, bezaubern, bezwingen; φῦλον μάχιμον τοῖς ϑιάσοις κατωρχήσατο Luc. salt. 22; übh. verstärktes simplex, Strab. XVII, 801. – 2) aus Schadenfreude über Jemandes Unglück, ihm zum Hohn u. Spott tanzen, übh. ihm höhnisch begegnen u. dgl., insultare, τινός, B. A. 152; absolut, κατωρχέοντο καὶ κατέσκωπτον τὸν Δαρεῖον Her. 3, 151; τινός, Plut. discr. ad. et am. 20; Hesych. erkl. κατεχάρησαν.
-
16 κελαινός
κελαινός, poet. = μέλας, schwarz, dunkel, finster; αἷμα Il. 1, 303 Od. 16, 441; κῦμα Il. 9, 6; νύξ 5, 310, wie Aesch. Pers. 420; κελαινῇ λαίλαπι ἶσος Il. 1 1, 747; χϑών 16, 384; φῦλον, von den Aethiopen, Aesch. Prom. 810; von der Unterwelt, Τάρταρος 1052, κελαινὸς δ' ἄϊδος ὑποβρέμει μυχὸς γᾶς 431; κελαιναὶ Ἐρινύες, die grausen, gräßlichen, Ag. 449; νᾶες Soph. Ant. 944; βλέφαρα 1287; κόνις Eur. El. 478; ὄμβρος Empedocl. bei D. L. 8, 59; λόγχα, ξίφος, wahrscheinlich blutbefleckt, Soph. Tr. 853 Ai. 227; vgl. Eur. Bacch. 628; φάσγανον Lycophr. 1169; a. sp. D.
-
17 καίνῡμι
καίνῡμι, act. nur καινύτω, Hesych. νικάτω, sonst im med. καίνυμαι, praes. u. impf., mit dem perf. κέκασμαι, plusqpf. ἐκεκάσμην, dor. κέκαδμαι (also ΚΑΔ, glänzen, vgl. κόσμος), die auch Präsensbdtg haben, übertreffen, besiegen; ἐκαίνυτο φῦλ' ἀνϑρώπων κυβερνῆσαι, er übertraf die Menschen im Steuern, Od. 3, 382; ἥ ῥα γυναικῶν φῦλον ἐκαί. νυτο εἴδεΐ τε μεγέϑει τε, sie übertraf die Frauen an Schönheit u. Größe, Hes. Sc. 4; vgl. Ap. Rh. 1, 138. So auch im plqpf., ἐγχείῃ ἐκέκαστο Πανέλληνας, er zeichnete sich vor allen Griechen durch die Lanze aus, Il. 2, 530, wie ὃς ἡλικίην ἐκέκαστο ἔγχεϊ 16, 808; Od. 19, 395 u. öfter, auch c. inf., οἶος ὁμηλικίην ἐκέκαστο ὄρνιϑας γνῶναι 2, 158. – Oft auch ohne den acc. der Person, sich in Etwas auszeichnen, sich worin hervorthun, καὶ σὺ κακοῖσι δόλοισι κεκασμένε Il. 4, 339, vgl. 5, 54 Od. 9, 509; παντοίῃς ἀρετῇσι κεκασμένον ἐν Δαναοῖ σιν, unter den Danaern sich auszeichnend, 4, 725. 815, wie μετὰ δμωῇσι 19, 82 u. πάντας ἐπ' ἀνϑρώπους Il. 24, 535; ausgezeichnet, geschmückt sein mit Etwas, Ἑρμείας, ὃς ἐπὶ (v. l. ἐνὶ) φρεσὶ πευκαλίμῃσι κέκασται Il. 20, 35; ἐκ πάντων τέχνῃσι κεκασμένον οὐρανιώνων Hes. Th. 929; ἐλέφαντι φαίδιμον ὦμον κεκαδμένον Pind. Ol. 1, 27; εὖ κεκασμένον δόρυ Aesch. Eum. 736; φρουραῖς κέκασται, ist damit versehen, Eur. El. 616; ἕτερον πολὺ πανουργίαις μείζοσι κεκασμένον Ar. Equ. 685; Sp., ἐκέκαστο ἰϑύνειν, er verstand es zu lenken, Ap. Rh. 2, 867.
-
18 κηρῡκικός
-
19 κουφό-νοος
κουφό-νοος, zsgzgn κουφόνους, leichtes Sinnes, leichtsinnig; εὐηϑία Aesch. Prom. 383; ἔρωτες Soph. Ant. 613; auch κουφονόων τε φῠλον ὀρνίϑων, nach Brunck's Verbesserung für κουφονέων, 342, was der Schol. vielleicht auf νεῖν zurückführt, indem er allgemein erkl. κούφως καὶ ταχέως φερομένων. Auch in späterer Prosa, App. öfter, τὸ κουφόνουν = κουφόνοια, Hisp. 9. – Den eigenthümlichen plur. κουφόνοες hat Polemo physiogn. 1, 3; vgl. Lob. zu Phryn. p. 453. – Adv. κουφόνως, App. B. C. 4, 124.
-
20 εὔ-φθαρτος
εὔ-φθαρτος, leicht zu verderben, leicht zerstörbar, Arist. coel. 1, 11; καὶ ὀλιγοχρόνιον φῦλον Pol. 2, 35, s; hinfällig, M. Anton. 2, 12; leicht zu verdauen, Diphil. bei Ath. II, 68 f; Medic.
См. также в других словарях:
φῦλον — race neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φύλον — τὸ, ΜΑ βλ. φύλο … Dictionary of Greek
φῦλα — φῦλον race neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φύλο — το / φῡλον, ΝΜΑ 1. το αρσενικό και το θηλυκό γένος ανθρώπων και ζώων (α. «ίσες ευκαιρίες για τα δύο φύλα» β. «σωμασκεῑν ἔταξεν οὐδὲν ἧττον τὸ θῆλυ τοῡ ἄρρενος φύλου», Ξεν. γ. «νῡν δὲ γυναικῶν φῡλον ἀείσατε», Ησίοδ.) 2. φυλή, εθνότητα (α. «οι… … Dictionary of Greek
-της — ΝΜΑ παραγωγική κατάληξη πλήθους αρσενικών ονομάτων όλων τών περιόδων τής Ελληνικής, η οποία έχει προέλθει από ΙΕ κατάληξη σε t (πρβλ. αρχαίο ινδικό pariksi t, ομηρικό περι κτί ται) επεκτεταμένη με φωνήεν ᾱ / η . Η κατάληξη της χρησιμοποιήθηκε για … Dictionary of Greek
φυλοκρινώ — έω, και εσφ. γρφ. φυλλοκρίνω, ΜΑ 1. επιλέγω προσεχτικά («τὸ βουλευτικὸν πᾱν καὶ φυλοκρινῆσαι καὶ διαλέξαι», Δίων Κάσσ.) 2. διακρίνω, ξεχωρίζω με ακρίβεια («ἕκαστον ὁποῑον ἐστὶ φυλοκρινεῖν», Λουκιαν.) αρχ. 1. διακρίνω, ξεχωρίζω τις φυλές 2.… … Dictionary of Greek
φύλω — φύ̱λω , φῦλον race neut nom/voc/acc dual φύ̱λω , φῦλον race neut gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
был — ст. слав. былъ и т. д. Ср. греч. φῦλον род , φῡλή община, фила ; см. Бернекер 1, 112 и сл.; Преобр. 1, 58; Буазак, 1041 … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Phylogenetics — In biology, phylogenetics (Greek: phyle/phylon (φυλή/φῦλον) tribe, race and genetikos (γενετικός) relative to birth from genesis (γένεσις ) birth ) is the study of evolutionary relatedness among various groups of organisms (e.g., species,… … Wikipedia
Phylum — For other uses, see Phyla … Wikipedia
-archie — Griechische Wortstämme sind im Deutschen überwiegend in Fachausdrücken zu finden, die entweder direkt dem Griechischen entstammen oder Neubildungen sind. Von einer begrenzten Anzahl dieser Wortstämme wurden und werden zahlreiche wissenschaftliche … Deutsch Wikipedia